Słowo Życia na czerwiec

Idźcie i głoście...        Mt 10, 7

Bóg umiłował i stworzył każdego osobiście: jako jedynego i niepowtarzalnego. Jednym słowem, oryginalnego. Ale nie stworzył nas w izolacji do siebie: jesteśmy narodem, jesteśmy rodziną.

Nie powinno więc dziwić, że Bóg, udzielając nam daru życia, chciał i chce wciąż mieć kogoś, kto będzie Jego głosem pośród innych. Pośród nas. Mowa o Jezusie. On jest bowiem Pośrednikiem w całym tego słowa znaczeniu. Jest samym Słowem, które stało się widzialnym ciałem, które można dotknąć. Ale - co ważne - również Jezus chce mieć koniecznie kogoś, kto w zjednoczeniu z Nim da poznać innym dar Boga Ojca. Nie odnosi się to tylko do kapłanów lub innych zatrudnionych: wszyscy jesteśmy misjonarzami miłości; wszyscy jesteśmy wezwani, by w tym świecie wzbudzać pewne nadzieje, budzić drzemiące oczekiwanie dobra. Tym bardziej, że i nadzieje, i dobro już tu są! Lecz prawdą jest i to, że często łatwiej ukryć się za stwierdzeniami: „To nie moja sprawa" albo: „Nie potrafię", niż dać wyraz temu, do czego powołał nas Jezus. Być może więc nie dość wystarczająco mocno pali się w naszym sercu miłość — całkowicie darmowa — jaką Bóg nas otoczył. I to na zawsze, obejmując nas swym przebaczeniem... Tak, lecz to jest nasze zadanie, ponieważ otrzymaliśmy dar wiary zupełnie darmo! Dlatego też — wbrew naszym obawom — jesteśmy zdolni do realizacji naszego misyjnego zadania. Przecież nieustannie ożywia nas Duch Jezusa, obdarza siłą i mądrością!

Wielka jest Twoja miłość, o Boże!

Ty potrzebujesz ludzi,

aby dać się ludziom poznać.

I w ten sposób łączysz swoje Boskie działanie

i swoje Boskie słowo

z działaniem i słowami ludzi.

I to ani nie bardziej doskonałych,

ani nie lepszych od innych.

Wielka jest Twoja miłość, o Boże!

Ty nie boisz się naszej słabości

ani nawet naszego grzechu:

uczyniłeś go swoim,

aby naszym stało się Twoje życie,

które leczy każde zło.

Wielka jest Twoja miłość, o Boże!

Odnów Twoje Przymierze,

dzięki temu, kto łamie Chleb życia,

kto głosi słowa przebaczenia,

głosi ewangeliczne przesłanie...

Dzięki temu, kto czyni siebie sługą braci,

świadczy o Twojej nieskończonej miłości

i czyni widzialnym Królestwo niebieskie.

Prosimy Cię, o Boże:

spraw, aby tych pośród nas nigdy nie brakowało!

G. Zevini – P. G. Cabra, Lectio divina na każdy dzień.

Niedziele okresu zwykłego, rok A, Warszawa 2007, 127-129.