Świętowanie w Rogozinie

 Dziękczynienie za 25 lat życia wspólnoty sióstr Misjonarek Krwi Chrystusa.

W zeszłym roku 14 września nasze Zgromadzenie obchodziło swe 25-te urodziny. Podczas uroczystej Eucharystii pod przewodnictwem księdza Biskupa Wojciecha Polaka i ks. Biskupa A.F. Dziuby dziękowałyśmy dobremu Bogu za powołanie do życia naszej wspólnoty oraz za wszystkie osoby, które w tym czasie Pan postawił na naszej drodze. Nie mogłyśmy wówczas świętować wraz z wszystkimi naszymi przyjaciółmi, dlatego postanowiłyśmy, że w ciągu całego roku w każdym z naszych domów zostanie odprawiona uroczysta msza święta dziękczynna w intencji naszego Zgromadzenia, wspólnoty świeckich i dobroczyńców.

Z tego powodu spotkaliśmy się 15 czerwca w Rogozinie.

Pan Bóg pobłogosławił nam piękną pogodą. W centrum naszego podwórza, „pod Krzyżem” została sprawowana Eucharystia, której przewodniczył ksiądz dziekan Ryszard Paradowski. Było obecnych wielu kapłanów diecezji płockiej, ksiądz prymicjant Marcin Kędzia, który udzielał błogosławieństwa prymicyjnego, oraz dwóch księży diakonów.

Na tę uroczystość przybyło wiele osób, które w ciągu minionych lat zaprzyjaźniło się z nami i z naszym domem. Nie zabrakło państwa Niewczas: rodziny, od której otrzymałyśmy przed ośmioma laty w darze tę ziemię w Rogozinie.

Po wspólnej modlitwie był czas na AGAPĘ. Młodzież: Kasia i Arek zatroszczyli się o kiełbaski z grilla. Smakołyków wystarczyło dla każdego, a ponieważ po spożytym posiłku była możliwość tanecznych podskoków. Nikt nie musiał się martwić o to, że tego popołudnia przybyły mu zbędne kilogramy.

Pragniemy podziękować z serca wszystkim, którzy włączyli się w przygotowania naszej uroczystości! Sałatki i ciasta przez Was przyniesione, były przepyszne, a świadczą o tym puste tacki, blaszki i miseczki. Oczywiście dziękujemy wszystkim przybyłym gościom i zapraszamy Was na ul. Wspólną w każdej wolnej chwili.

Zobacz zdjęcia >>

Ks. Jarosław Tomaszewski, który wygłosił Słowo Boże, mówił, że w trzech fragmentach Pisma Świętego pojawiają się dwa kontrastujące ze sobą obrazy: muru i ołtarza. Krótko nawiązał do symboliki tych dwóch obrazów. Przytaczamy poniżej fragment homilii. Zachęcamy do wsłuchania się w te słowa, które obrazują pewien aspekt istoty życia duchowością Krwi Chrystusa.

„Obrazy muru i ołtarza w tych fragmentach Pisma świętego są bardzo prowokujące. Jeśli używamy swojej wyobraźni, wiemy, że nie można pogodzić tych dwóch obrazów. Któryś z nich musi zwyciężyć: albo człowiek wznosi mur, albo składa siebie na ołtarzu. Gdybyśmy otworzyli rytuał, z którego korzysta każde pismo konsekrując kościół, to tam moglibyśmy wyczytać bardzo bogatą symbolikę ołtarza. Co oznacza ołtarz? Najprościej mówiąc ołtarz jednoczy. Ołtarz jednoczy ludzi, którzy spotykają się przy nim, by złożyć eucharystię na chwałę Boga. Po jednej stronie stoi ksiądz, po drugiej wy ludzie świeccy, a ołtarz nas jednoczy w oddawaniu jednej chwały Bogu. Rytuał mówi: na ołtarzu trzeba składać codzienność: pracę człowieka, wysiłki, walkę, radości i smutki. Ołtarz naszą doczesność, mówi rytuał, odnosi do Boga, jednoczy ziemię z niebem. To jest funkcja ołtarza. Bardzo bogata jest jego symbolika.

 Myślę, że symboliki muru nikomu z was nie muszę wyjaśniać. Mur dzieli bardzo boleśnie. Mur stawia się po to, by toczyć wojnę. Za murem często znajduje się ludzi bezdomnych, ukrytych przed światem. Mur jest obrazem bardzo strasznym. I te pojęcia dzisiaj walczą w tych trzech przepięknych fragmentach Pisma Świętego, którego wysłuchaliśmy. Więc Mojżesz zbiera Izraelitów wokół góry, na której modlił się. Za nim zawrze przymierze, gromadzi ich wokół ołtarza, tego przepięknego symbolu. Potem w ewangelii ołtarzem staje się Chrystus. Z niego płynie krew dla jego uczniów, a przez jego uczniów przez wszystkie wieki dla całego kościoła. Krew symbol życia.

A w liście do Efezjan, którego słuchaliśmy w środku, stoi mur. Apostoł Paweł mówi, że Chrystus zburzył mur, który od wieków rozdzielał ludzkość, pojednał nas ze sobą oraz z Bogiem. Czy widzicie jak bardzo walczą te dwa przedmioty: mur i ołtarz? Być może dzisiaj w tę przepiękną Waszą siostry uroczystość, te dwa przedmioty tak walczą w Bożym Słowie, którego wysłuchaliśmy po to, abyśmy dokonywali wyborów. Czy chcemy być ludźmi o mentalności murowanej, czy chcemy być ludźmi, którzy składają siebie na ołtarzu? Ofiarowanie się jest bolesne, mur jest pozornie bezpieczny. Ale być może po to dzisiaj Bóg tak bardzo kontrastuje te dwie rzeczywistości w Słowie, którego wysłuchaliśmy, byśmy zaczęli wybierać jeszcze głębiej. (…)

Czytaliśmy dzisiaj w liście do Efezjan: Chrystus zburzył mur, ustawił ołtarz. To jest wezwanie skierowane dzisiaj szczególnie do nas chrześcijan.

Dziś siostry obchodzą również swój szczególny jubileusz. Myślałem sobie, że pewnie dziś siostry pragną utwierdzić się szczególnie w charyzmacie, który otrzymały, aby jeszcze bardziej go odkryć i uświadomić. Bardzo lubię ten zwrot, który często od was słyszę, że naszym charyzmatem  jest bycie tam, gdzie przelewana jest Krew Chrystusa. Proszę braci i sióstr, jest tylko jedno miejsce, na którym przelewana jest krew Chrystusa i jest nim ołtarz. Jednocześnie wszędzie, gdzie jest przelewana Krew Chrystusa jest jakiś ołtarz. Co  jest waszym charyzmatem? Być może to: zamieniać mury na ołtarze. (…).”