Słowo Życia - maj 2025

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za Mną (J 10, 27)

Są ludzie, których głos budzi w nas zaufanie, wewnętrzny spokój, dobrze jest z nimi być. Takim był i pozostał Jezus. Ludzie szli za Nim jak owce za Pasterzem. Skąd zaufanie do Niego?

Z uważnego słuchania Słowa. Słuchając, przyjmujemy w siebie Jego Ducha. A jest to Duch mądrości, mocy, pokoju, radości, bojaźni Bożej. Słuchamy słów mądrych, pokazujących drogę, wyjaśniających to, co jest ukryte w ciemności naszego smutku, zagubienia, uporu. Słuchamy słów, w których natrafiamy na głębię, na moc, poruszenie do przemiany życia. Słowo może człowieka prowadzić, być przewodnikiem, światłem. Środkiem uwolnienia od lęku.

Co to znaczy, że Jezus nas zna? Wie On o nas to, czego my wiemy. Na miarę słuchania Go, wzrasta w nas poznanie Jezusa, a przez Niego wchodzimy w poznanie siebie samych. Jezus zna mnie, dlatego pokazuje drogę możliwą i zachęca do tego, na co teraz mnie stać. Ofiarowuje mi swoją pomoc. Jezus mnie zna, ponieważ patrzy na moje serce. Zna, czyli rozumie. Sprawiedliwi i grzesznicy potrzebują zrozumienia. Tylko Bóg może zrozumieć człowieka do końca, gdyż „umiłował do końca".

Idziemy za kimś, kto nas rozumie. Św. Augustyn mówił: Dajcie mi człowieka, który kocha, a on zrozumie, co mówię. Rozumienie jest wejściem w sposób myślenia i odczuwania człowieka. Ten, który rozumie, nie wskazuje na to, że podziela mój pogląd. Ktoś, kto mnie rozumie potrafi mnie „oswoić". Czyż nie w taki sposób Jezus-Pasterz czyni z nas swoje owce, które chętnie, wszędzie Mu towarzyszą?

ks. Józef Pierzchalski SAC,
Medytacje ze Świętym Janem, Apostolicum, s. 162-163