Nawigacja strony
Myśl dnia
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
Trudne powołanie - VI Niedziela zwykła
Kpł 13, 1–2.45-46. Pięcioksiąg, czyli Tora – prawo życia wiarą w jedynego Boga, bez wątpienia jest jednym z najświętszych ołtarzy Starego Przymierza. Do jego katalogu należy, medytowana w tę niedzielę, księga Kapłańska. Nie pojawia się ona zbyt często w liturgii Słowa Bożego. Stanowi tekst raczej partykularny, swoisty, nacechowany starotestamentalnym kontekstem. Dla chrześcijan kapłaństwo świątynne, lewickie, ma znaczenie sakralne i historyczne, niemniej w Kościele współcześnie trwa i trwać będzie do końca jedyne kapłaństwo Chrystusa. Inne zapowiedzi wypełniły już swoją misję.
Słowo Życia - luty 2024
Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony!" (Mk 1,40-42)
Trędowaty to człowiek, który nie potrafi sam siebie zaakceptować i źle czuje się we własnej skórze. W czasach Jezusa trędowaci musieli mieszkać w oddzielnych wioskach. Jest to również wymowny obraz dla nas: kto nie potrafi zaakceptować sam siebie, czuje się nieakceptowany przez innych. Każde słowo i każde spojrzenie interpretuje jako wyraz odrzucenia i w konsekwencji uznaje się za wykluczonego z ludzkiej społeczności. Trędowaty z Ewangelii podchodzi do Jezusa i prosi Go o uzdrowienie.
Lapidarność stylu - III Niedziela zwykła
Jon 3, 1–5.10. Cytowana w pierwszym czytaniu na dziś księga Jonasza, nie tyle jest zapisem ścisłej historii, co moralitetem. To nie znaczy, że autor zwoju lekceważy historię. Nie, wszystko dzieje się w realnym świecie. Niniwa rzeczywiście istniała. Leżała na terenie dzisiejszego Iraku. W VII wieku zaś była stolicą wielkiego imperium, nazywanego Asyrią, które zostało zaatakowane i zburzone w 612 roku przed Chrystusem, przez Babilonię i Medię. Jonasz jest jednak świadkiem faktu, który przekracza historię.
Moralitet głosi, że Bóg uratuje z odmętów historii każdego, kto zwróci się do Niego w pokorze.
O przywracaniu sprawiedliwości - Niedziela Chrztu Pańskiego
Iz 55, 1–11. Specjaliści od Słowa Bożego uczą, że tekst z księgi Izajasza, przepisany w liturgii na tegoroczną niedzielę Chrztu Pana w Jordanie, jest wielkim finałem tekstu, sumą wniosków, nawiązujących aż do poruszających pieśni Sługi Jahwe. Prorok kończy tym samym księgę pocieszenia. To znacząca część całej profesji Izajasza. Pan powróci tu do myśli o Przymierzu, wielokrotnie naruszanym przez nieposłuszeństwo, podejrzliwość czy przewrotność człowieka. Bóg nigdy tak nie postępował wobec żadnego z ludzi. Cierpiał niewdzięczność ale zachowywał się wiernie. Dlaczego?
Pan i Stwórca jest pewien, że osobę ludzką ostatecznie można odzyskać z odmętów istnienia.
Uroczystość Objawienia Pańskiego
Iz 60, 1-6. Uroczystość epifanii Chrystusa, czyli Objawienia Pańskiego, jest jednym najważniejszych świąt wiary chrześcijańskiej. Ma bardzo starożytny charakter. W wielu miejscach i regionach Kościoła, objawienie się Boga ludziom w Chrystusie, obchodzono w liturgii wcześniej od celebracji innych prawd wiary. Medytację Bożego Słowa otwiera dziś trzecia część proroctwa Izajasza. Oczywiście, gdyż powaga obchodu musi być wsparta bardzo mocnym fragmentem Pisma świętego. Tekst ma charakter apokaliptyczny. Tak stanie się na końcu czasów. Tymi wydarzeniami zakończy się historia świata.
