Nawigacja strony
Myśl dnia
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
Skupienie weekendowe 15-17 grudnia
Zapraszamy serdecznie do Miasteczka Krwi Chrystusa na skupienie:
"Mistyka codzienności. W domu Józefa i Maryi."
SZKOŁA POKORY - 15 dzień - 8 grudnia
OWOCNE DĄŻENIE DO POKORY TO ROZWAŻANIE
WŁASNEJ MAŁOŚCI W ŚWIETLE WIELKOŚCI BOGA.
Jesteśmy mali i słabi, ale mamy wielkiego Boga. Jesteśmy grzeszni i upadający, ale Bóg nam przebacza i pomaga ciągle zaczynać od nowa.Bóg, który umiłował świat, niesamowicie nas obdarował. Czy dostrzegasz dary, które od Niego dostałeś?
O rosnącej sile Ewangelii - II Niedziela Adwentu
• Iz 40, 1–5.9-11. Liturgiczny okres Adwentu napełnia ludzkiego ducha otuchą i podtrzymuje pośród trudności. Zapowiada się w nim bowiem z mocą, że Bóg jest zawsze blisko i że kiedyś nadejdzie epoka powszechnego ładu, pojednania, pokoju. Naprawdę nie oddala się dzień zdjęcia brzemienia z ramion udręczonej ludzkości. W kolejną z niedziel Adwentu, Matka Kościół w pierwszym czytaniu, pozostawia do medytacji tekst z czterdziestego rozdziału księgi proroka Izajasza. Od tego momentu jednocześnie, w wybitnym dziele starotestamentalnego profety, rozpoczyna się passus, nazwany przez biblistów wielką księgą pocieszenia.
SZKOŁA POKORY - 14 dzień - 7 grudnia
UPOKORZENIE JEST BARDZO CIĘŻKIE DLA TEGO,KTO NIE CHCE PAMIĘTAĆ O SWOJEJ NICOŚCI.
Jesteśmy bardzo biedni, gdy skupiamy się jedynie na sobie.
Św. Augustyn mówił: "Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu" Nasze serce pragnie dążyć do tego, co Boskie. Musimy jedynie mu na to pozwolić. A czego pragnie Twoje serce?
Z mroku ku Słońcu
Zaufać Maryi, oddać Jej siebie, jak dziecko, nigdy nie odwrócić się od Niej plecami, choćby ta wierność wiele kosztowała... Wtedy zrozumiesz sens Adwentu, sens wstawania przed świtem w grudniowe noce, by zdążyć na roraty, by razem z Maryją powitać wschodzące słońce. To jest Jej dziejowa rola: prowadzić z mroku ku Słońcu, ukazywać Światłość Świata.
D. Piekarz, Odpowiedzieć na miłość, str.13.
