Nawigacja strony
Myśl dnia
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
W ramach apostolstwa uczestniczymy w głoszeniu Słowa Bożego.
Dlatego organizujemy skupienia oraz rekolekcje dla osób różnych stanów: dzieci, młodzieży i dorosłych. Głównym miejscem tej formy apostolstwa jest Miasteczko Krwi Chrystusa w Chrustach.
Bliższe informacje i terminy znajdują się w zakładce Terminy.
Nasze apostolstwo znajduje swoje źródło w kontemplacji tajemnicy Chrystusa, który odkupił wszystkich ludzi własną Krwią. Zjednoczenie z Bogiem w modlitwie, pozwala nam widzieć we właściwym świetle świat i jego potrzeby.
Głównym zadaniem naszego Stowarzyszenia jest głoszenie Dobrej Nowiny.
Nasza misja nie polega jednak tylko na prowadzeniu wielkich akcji i rekolekcji.
Dla nas WSZYSTKO JEST OKAZJĄ DO MISJI – a więc modlitwa, każda praca, choroba, różne trudności, spotkania z ludźmi itp.
To, co czynimy, staramy się wykonywać z radosną ofiarnością tj. z miłością.
Bierzemy udział w 
misji Chrystusa na wzór Maryi i niewiast w Ewangelii, służąc odpowiedzialnym w Kościele i całemu ludowi Bożemu szczególnie przez dar duchowego macierzyństwa. Oznacza to stanięcie z miłością i w pokorze pod krzyżem drugiego człowieka, który został obmyty Krwią Zbawiciela.
W praktyce polega to na daniu pierwszeństwa takim pracom i zadaniom, które są ukryte i tylko wiara, nadzieja i miłość pozwalają odkryć ich piękno i wartość.
W ramach możliwości każda z naszych wspólnot domowych otwiera serca i drzwi, by udzielić „pierwszej pomocy” potrzebującym.
Staramy się dać nie tylko pomoc materialną, ale przede wszystkim Pana Boga i nasze serca.
Podkategorie
- Terminy
- Czytelnia
- Droga Młodzieży
- Apostołowie Krwi Chrystusa
-
Słowo Życia
Słowo Życia na czerwiec
Idźcie i głoście... Mt 10, 7
Bóg umiłował i stworzył każdego osobiście: jako jedynego i niepowtarzalnego. Jednym słowem, oryginalnego. Ale nie stworzył nas w izolacji do siebie: jesteśmy narodem, jesteśmy rodziną.
Nie powinno więc dziwić, że Bóg, udzielając nam daru życia, chciał i chce wciąż mieć kogoś, kto będzie Jego głosem pośród innych. Pośród nas. Mowa o Jezusie. On jest bowiem Pośrednikiem w całym tego słowa znaczeniu. Jest samym Słowem, które stało się widzialnym ciałem, które można dotknąć. Ale - co ważne - również Jezus chce mieć koniecznie kogoś, kto w zjednoczeniu z Nim da poznać innym dar Boga Ojca. Nie odnosi się to tylko do kapłanów lub innych zatrudnionych: wszyscy jesteśmy misjonarzami miłości; wszyscy jesteśmy wezwani, by w tym świecie wzbudzać pewne nadzieje, budzić drzemiące oczekiwanie dobra. Tym bardziej, że i nadzieje, i dobro już tu są! Lecz prawdą jest i to, że często łatwiej ukryć się za stwierdzeniami: „To nie moja sprawa" albo: „Nie potrafię", niż dać wyraz temu, do czego powołał nas Jezus. Być może więc nie dość wystarczająco mocno pali się w naszym sercu miłość — całkowicie darmowa — jaką Bóg nas otoczył. I to na zawsze, obejmując nas swym przebaczeniem... Tak, lecz to jest nasze zadanie, ponieważ otrzymaliśmy dar wiary zupełnie darmo! Dlatego też — wbrew naszym obawom — jesteśmy zdolni do realizacji naszego misyjnego zadania. Przecież nieustannie ożywia nas Duch Jezusa, obdarza siłą i mądrością!
Wielka jest Twoja miłość, o Boże!
Ty potrzebujesz ludzi,
aby dać się ludziom poznać.
I w ten sposób łączysz swoje Boskie działanie
i swoje Boskie słowo
z działaniem i słowami ludzi.
I to ani nie bardziej doskonałych,
ani nie lepszych od innych.
Wielka jest Twoja miłość, o Boże!
Ty nie boisz się naszej słabości
ani nawet naszego grzechu:
uczyniłeś go swoim,
aby naszym stało się Twoje życie,
które leczy każde zło.
Wielka jest Twoja miłość, o Boże!
Odnów Twoje Przymierze,
dzięki temu, kto łamie Chleb życia,
kto głosi słowa przebaczenia,
głosi ewangeliczne przesłanie...
Dzięki temu, kto czyni siebie sługą braci,
świadczy o Twojej nieskończonej miłości
i czyni widzialnym Królestwo niebieskie.
Prosimy Cię, o Boże:
spraw, aby tych pośród nas nigdy nie brakowało!
G. Zevini – P. G. Cabra, Lectio divina na każdy dzień.
Niedziele okresu zwykłego, rok A, Warszawa 2007, 127-129.
