Słowo Życia - styczeń 2017

pigeon-148038_960_720.png

 

 

W Nim było życie, a życie było światłością ludzi   J 1, 4

Jak żyjesz? Co u ciebie słychać? Te pytania często zadajemy w towarzyskich rozmowach. Wsłuchujemy się z niecierpliwością na odpowiedź rozmówcy, czym on teraz żyje. A czym można żyć? Można żyć Facebookiem, długimi rozmowami telefonicznymi, interesującą książką, dobrym filmem. Choć te rzeczy, same w sobie nie są czymś złym, to używanie ich nie nasyca nas. Wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy z tego przenikliwego głodu pragnienia Boga. Chwyta wtedy rozmaite rzeczy, przyjemne i dobre, jakby miały dać mu wytchnienie, a nie dają. 

 

                Tylko w Bogu jest prawdziwe życie, pełne troskliwej i kochającej relacji Ojca do dziecka. Człowiek, uciekając w małe kompromisy, „niewinne” kłamstewka, nieuporządkowane przywiązania, będące po czasie codzienną praktyką, zaprzepaszcza pełnię swojego życia. Jego egzystencja powoli się zaciemnia, a jedynym zimnym i niewystarczającym światełkiem stają się neony dzisiejszej kultury.

                Pięknie tę prawdę wyraził św. Augustyn: We mnie byłeś, ja zaś byłem na zewnątrz i na zewnątrz Cię poszukiwałem. Sam pełen brzydoty, biegłem za pięknem, które stworzyłeś. Byłeś ze mną, ale ja nie byłem z Tobą. Z dala od Ciebie trzymały mnie stworzenia, które nie istniałyby w ogóle, gdyby nie istniały w Tobie. Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę. Zajaśniałeś, Twoje światło usunęło moją ślepotę. Zapachniałeś wokoło, poczułem i chłonę Ciebie. Raz zakosztowałem, a oto łaknę i pragnę; dotknąłeś, a oto płonę pragnieniem Twojego pokoju (WyznaniaX, 27, 38).

                Jak żyjesz, siostro i bracie?

                Podstawą wytrwałości jest ufność. Wytrwałość rodzi się z mądrego przeżywania cierpienia. Na takiej drodze kształtuje się charakter człowieka. Tym, co domaga się wytrwałości jest wiara, ponieważ wielu ludzi przeciwstawia się wierzącym Bogu, a nawet usiłuje im przeszkodzić w realizowaniu biegu wiary. Źródłem siły jest Bóg. Korzystając z Jego mocy człowiek oddaje Mu cześć. Jezus zachęca swoich wyznawców, aby nie martwili się o siebie, służąc Jemu: Nie obmyślać naprzód swej obrony (Łk 21, 14).

                Jakość życia wskazuje na mądrość, której człowiek ulega. Z tym. co mądre, trudno polemizować. Ci, którzy ją w sobie noszą, są prześladowani, a nawet zabijani. W takiej sytuacji nie chodzi o argument mądrości, lecz dominację władzy, a tym samym siły. Trudną rzeczą jest przekonać innych do swoich poglądów, do tego, w co wierzymy. Oni nie mają tych doświadczeń, które nas ożywiają i powodują, że życie wartościami posiada niezwykły urok, choćby trzeba za nie zapłacić cenę najwyższą, cenę życia.

                Rodzice, bracia, krewni i przyjaciele mogą nie być zdolni przejść tej próby, jaką jest uznanie i przyjęcie świadectwa człowieka oddanego zawsze i we wszystkim nauce Jezusa. To, z czym trudno polemizować, łatwo zaczyna się nienawidzić. Tym samym, jeśli człowiek identyfikuje się z poglądami, które wydają się być niedzisiejsze dla osób bliskich, zostanie przez nich odrzucony. Potrzeba wytrwać w tym, w co człowiek uwierzył z całego serca, a co zawiera w sobie mądrość i miłość Boga. Trzeba powrócić do wartości odrzucanych w dzisiejszym świecie takich jak: Bóg, miłość, honor, Ojczyzna, uczciwość, prawdomówność, sprawiedliwość, nieprzekupność. szacunek dla siebie oraz innych, przebaczenie, miłosierdzie, pokora, samokrytycyzm, poczucie winy, służba.

dk. Mateusz Kawczyński