Nawigacja strony
Myśl dnia - MIŁOSIERDZIE
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
Jezus żyje! Alleluja!
• Dz 10, 34a. 37-43. Piotr przemawia w domu Korneliusza. A kim jest właściciel domu? Według dziesiątego rozdziału Dziejów Apostolskich, Korneliusz to rzymski oficer, setnik oddziału nazywanego kohortą italską. Jest nawróconym na chrześcijaństwo poganinem. Co ważne, Korneliusz wierzy w Boga jeszcze zanim spotka Piotra apostoła, a to znaczy, że ma wiarę pierwotną - wiarę sprzed przyjęcia Chrztu. Modli się, troszczy o ubogich, w jego szlachetnym wnętrzu doszukać się można cech proto-chrześcijanina. Nie będąc jeszcze ochrzczonym, już doświadcza ewangelicznej miłości, która przenika jego ducha, rozpala go i przyciąga.
Ciche zwycięstwo nad grzechem i śmiercią.
Dzisiaj, w Niedzielę Palmową, "triumf światowy", okazały, spektakularny, przygotowany przez lud Izraela; równocześnie jednak przelotny jak powiew wiosny. W następną niedzielę natomiast będziemy wspominać ów drugi "triumf", przygotowany przez Boga - zwycięstwo nad grzechem i śmiercią. Ten drugi triumf jest tak niedostrzegalny, jak chyba żadne inne wydarzenie. Dzieje się bez świadków - tylko noc, śpiewamy w hymnie Exsultet, mogła poznać czas i godzinę, w której Pan wstał z martwych.
Wolne miejsce dla przyjaciela - Niedziela Palmowa
• Iz 50, 4-7. Niedziela Męki Pańskiej określana jest również - zgodnie z tradycją - mianem niedzieli palmowej. Pierwszy z obrzędów tej uroczystości to poświęcenie gałązek na pamiątkę znaku, jaki podnosił tłum, aby uczcić Jezusa wjeżdżającego w tryumfie do Jerozolimy. Taką celebracją Matka Kościół rozpoczyna święty czas Wielkiego Tygodnia. W pierwszym czytaniu proponuje się natomiast medytację nad trzecią z czterech biblijnych, wielkich pieśni Sługi Jahwe. Kim on jest? Co to za tajemnicza osoba? I dlaczego powstają o nim pieśni? Sługa Jahwe to figura cierpiącego Mesjasza, który sam, z własnej woli oddaje życie za zbawienie wielu. Co więcej, to tragiczna postać, która decyduje się wziąć na siebie całą udrękę innych.
Słowo Życia - kwiecień 2023
Idźcie i oznajmijcie moim braciom:
niech udadzą się do Galilei,
tam Mnie zobaczą
Mt 28, 10
(...) Mateuszowy opis (por. Mt 28, 8-15) pięknie wskazuje, że to niewiasty są pierwszymi, którym Chrystus się ukazuje (por. Mt 28, 9). W kulturze żydowskiej i rzymskiej to niemożliwe, tam tylko mężczyźni mieli władzę i rządzili. Kobiety spychane były z życia społecznego i nie dawano im rangi autorytetu. Jezus zaś ukazuje się najpierw niewiastom. Niektórzy mówią, że to dlatego, iż one trwały przy Jego ukrzyżowaniu (por. J 19, 25-27).
Wnętrze pustego grobu - V Niedziela Wielkiego Postu
• Ez 37, 12-14. Rozdział trzydziesty siódmy wspaniałej, dumnej, a nawet heroicznej księgi proroka Ezechiela, to być może jeden z najbardziej znanych jej fragmentów. Nazywa się go często hymnem lub wizją odrodzenia ludu wybranego. W ogóle tekst Ezechiela bez wątpienia nosi na sobie znamię osobowości jego autora. Tak pisze tylko wybitny, niezłomny człowiek. Kim był zatem Ezechiel? W porównaniu do innych proroków albo postaci Starego Testamentu wiadomo bardzo dużo o jego życiu. Był on synem kapłana i sam pełnił czynności kapłańskie. Egzystencję Ezechiela nagle przenika wielki dramat.
Oko duszy - IV Niedziela Wielkiego Postu
• 1 Sm 16, 1b. 6-7. 10-13b. Dwie wielkie i znaczące księgi proroka Samuela, przyporządkowane są w Biblii do kategorii kronik spisujących dzieje monarchii hebrajskiej. Tak nazywa te teksty wielu badaczy Pisma Świętego. Są to zapiski o szczególnym charakterze, bo przedstawiają z jednej strony historię Izraela, tak jak ona się toczy lub w możliwym jej przybliżeniu. Nie wszystko w starożytności można było dobrze poznać, brakowało narzędzi badawczych. Ważniejsze jest jednak to, że w tekstach kronik ich autorzy patrzą na historię okiem wiary.
Berło w dłoni i pierścień na palcu - III Niedziela Wielkiego Postu
• Wj 17, 3-7. Nie wolno zapominać, pochylając się nad pierwszym starotestamentalnym tekstem do dzisiejszej medytacji, że cały czas Wielkiego Postu w swym pierwotnym sensie był okresem początkowego przygotowania się kandydatów do Chrztu świętego. To wówczas Kościół pierwotny rozpoczynał nabór i formację dla szczerych śmiałków, którzy mieli być powołani potem dogodności synów Bożych w Chrystusie. Księga Wyjścia jest szczególnie paschalnym tekstem, bo w nim opisane jest wyzwolenie z niewoli egipskiej, przejście przez morze Czerwone, a więc najważniejsze symbole chrzcielne i zapowiedzi Zmartwychwstania. Wiele znaków, zapisanych w tej właśnie księdze, znajdzie z kolei swoje miejsce w znakach obrzędowych sakramentu Chrztu świętego. Wiara chrześcijańska nie ma charakteru pokutnego, lecz chwalebny.
Dom nad górskim urwiskiem - Niedziela "ad gentes"
Rdz 12,1-4a. Rozdział dwunasty księgi Rodzaju, proponowany na rozmyślanie w drugą niedzielę wielkopostną, to koniec dziejów stwarzania świata, natury i człowieka, a jednocześnie to początek historii patriarchów. Pierwszym z nich jest wielki Abram, któremu wraz z rozwojem powołania i wiary, Bóg zmieni imię na Abraham. Ale czy ten niezwykły człowiek istniał naprawdę? A może jest tylko postacią mitologiczną, albo religijnym symbolem?
Źródło pokoju
JEŚLI PORZUCIMY KRZYŻ
DLA SZUKANIA WŁASNEJ WYGODY,
TO UTRACIMY POKÓJ SERCA.
św. Maria de Mattias
