Nawigacja strony
Myśl dnia - MIŁOSIERDZIE
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
Słowo Życia - kwiecień 2024
„Pan mój i Bóg mój!” J 20, 28
Liturgiczny okres wielkanocny to czas spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym. W nowym ukazaniu się Jezusa wyróżnia się postać Tomasza Apostoła. Jak Maria Magdalena była wzorem dla szukających Jezusa tak Tomasz staje się figurą tych, którzy wątpią zarówno w bóstwo Pana, jak i Jego człowieczeństwo, ale później nawracają się bez zastrzeżeń. Zmartwychwstały Jezus jest tożsamy z Ukrzyżowanym. Jezus na nowo ukazuje, że wiara w niego powinna się opierać na świadectwie tych, którzy go widzieli.
PEWNOŚĆ WIARY - V Niedziela Wielkiego Postu
Jr 31, 31-34. Wielkie, monumentalne, spisane pod wpływem potężnego, niezachwianego ducha fragmenty księgi Jeremiasza, od początków trzydziestego rozdziału całego zwoju, opowiadają o odnowie podupadłego Izraela. Natomiast krótka wyrocznia, przepisana na medytację w piątą niedzielę wielkopostną, przez znawców Pisma świętego często nazywana jest jedną z najgłębszych, ale też najbardziej wzruszających partii biblijnych. To pozornie tylko cztery wersety, lecz stanowią esencję chrześcijańskiej duchowości. Mówią o znaczeniu przymierza zawartego między Bogiem cierpliwym, stałym w swej miłości, wspaniałomyślnym, a człowiekiem zazdrosnym, zmiennym i chwiejnym.
ŻYWY CHRYSTUS - IV Niedziela Wielkiego Postu
2 Krn 36, 14-16.19-23. Niedziela radości albo pociechy pośród skupienia i pokuty, jest dniem dobrze wkomponowanym w liturgię zarówno Adwentu jak i Wielkiego Postu. Nie należy jednak traktować jej jako momentu pauzy, przystanku, wstrzymania ciążącego nad duszą umartwienia. Wprost przeciwnie. Pokucie chrześcijańskiej musi towarzyszyć cnota radości, umyta twarz, błyszczące od nadziei oczy. Inaczej, po co ta cała pokuta – dla smutku i zdołowania? Nie, osoby wierzące w Ukrzyżowanego podejmują umartwienia, bo wierzą w oczyszczenie z grzechu i osobisty, pozytywny rozwój – a to w końcu wielki powód do radości.
WEWNĘTRZNY DZIEDZINIEC DUSZY- III Niedziela Wielkiego Postu
Wj 20, 1-17. Dekalog to - obok Przymierza, Trójcy świętej, Słowa Bożego czy Eucharystii - fundament całego objawienia. Żadna z religii w historii świata nie otrzymała od Boga czegoś podobnie wielkiego. Było, jest i będzie jeszcze wiele dróg do Stwórcy nazywanych religiami ale Dekalog jest jedyny, niepowtarzalny, autentycznie Boży. Człowiek może tworzyć wiele kodeksów ale tylko Stwórca ma moc wypowiedzieć Dziesięć Słów – opisujących całą rzeczywistość, życiodajnych, przenikających sumienia.
Słowo Życia - marzec 2024
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. (Ef 2, 8)
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, mówi św. Paweł. Następnie dodaje, że nie z naszych uczynków będziemy zbawieni. Są to chyba najczęściej opacznie rozumiane słowa Pisma Świętego, a brak dobrej woli powoduje, że wielu próbuje je odczytywać jako potwierdzenie własnego zdania. Nie można oddzielić wiary od uczynków, przecież żywa wiara objawia się w postępowaniu, co zresztą wcale nie znaczy, że wszystko czynimy idealnie.
SYNOSTWO BOŻE - DROGOWSKAZ NA TABOR - II Niedziela Wielkiego Postu
Rdz 22, 1-2.9-13.15-18. Bóg nie chce mówić do ludzkiego serca abstrakcyjnie. Nie posługuje się ideami lecz zawsze udowadnia, że wiara systematycznie przechodzi w praktykę życia duchowego. Historia zbawienia zostaje wypełniona więc nie teoriami lecz ubogimi ale żywymi ludźmi, którzy pokazują, że każdy człowiek zdolny jest zmieścić w sobie życie Boże – to jest wiarę.
DUCHOWOŚĆ CHRZTU, WODY ŻYCIA I PUSTYNIA - I Niedziela Wielkiego Postu
Rdz 9, 8–15. W ducha Wielkiego Postu – czasu obfitego miłosierdzia, nawróceń i podwojonego działania łaski Bożej na dusze – Matka Kościół wprowadza swoje dzieci lekturą z księgi Rodzaju. Nie może być inaczej, to słuszna pedagogia. Tekst ten bowiem opowiada o początkach stworzenia, sięga do zalążków dziejów człowieka, posługując się przy tym wielkimi kategoriami wiary i pojęciami, na których wszystko się opiera.
