Nawigacja strony
Myśl dnia - Maryja
Słowo Życia
Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za Mną (J 10, 27)
Co to znaczy, że Jezus nas zna? Wie On o nas to, czego my wiemy. Na miarę słuchania Go, wzrasta w nas poznanie Jezusa, a przez Niego wchodzimy w poznanie siebie samych.
Słowo Życia - marzec 2024
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. (Ef 2, 8)
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, mówi św. Paweł. Następnie dodaje, że nie z naszych uczynków będziemy zbawieni. Są to chyba najczęściej opacznie rozumiane słowa Pisma Świętego, a brak dobrej woli powoduje, że wielu próbuje je odczytywać jako potwierdzenie własnego zdania. Nie można oddzielić wiary od uczynków, przecież żywa wiara objawia się w postępowaniu, co zresztą wcale nie znaczy, że wszystko czynimy idealnie.
SYNOSTWO BOŻE - DROGOWSKAZ NA TABOR - II Niedziela Wielkiego Postu
Rdz 22, 1-2.9-13.15-18. Bóg nie chce mówić do ludzkiego serca abstrakcyjnie. Nie posługuje się ideami lecz zawsze udowadnia, że wiara systematycznie przechodzi w praktykę życia duchowego. Historia zbawienia zostaje wypełniona więc nie teoriami lecz ubogimi ale żywymi ludźmi, którzy pokazują, że każdy człowiek zdolny jest zmieścić w sobie życie Boże – to jest wiarę.
DUCHOWOŚĆ CHRZTU, WODY ŻYCIA I PUSTYNIA - I Niedziela Wielkiego Postu
Rdz 9, 8–15. W ducha Wielkiego Postu – czasu obfitego miłosierdzia, nawróceń i podwojonego działania łaski Bożej na dusze – Matka Kościół wprowadza swoje dzieci lekturą z księgi Rodzaju. Nie może być inaczej, to słuszna pedagogia. Tekst ten bowiem opowiada o początkach stworzenia, sięga do zalążków dziejów człowieka, posługując się przy tym wielkimi kategoriami wiary i pojęciami, na których wszystko się opiera.
Rozpoczynamy Wielki Post
Jedynie Jezus może odnowić i oczyścić nasze serca, dlatego odważnie i z wiarą pozwólmy Mu się prowadzić w rozpoczynającym się okresie Wielkiego Postu.
Niech Krew Chrystusa będzie naszą mocą i nadzieją.
Trudne powołanie - VI Niedziela zwykła
Kpł 13, 1–2.45-46. Pięcioksiąg, czyli Tora – prawo życia wiarą w jedynego Boga, bez wątpienia jest jednym z najświętszych ołtarzy Starego Przymierza. Do jego katalogu należy, medytowana w tę niedzielę, księga Kapłańska. Nie pojawia się ona zbyt często w liturgii Słowa Bożego. Stanowi tekst raczej partykularny, swoisty, nacechowany starotestamentalnym kontekstem. Dla chrześcijan kapłaństwo świątynne, lewickie, ma znaczenie sakralne i historyczne, niemniej w Kościele współcześnie trwa i trwać będzie do końca jedyne kapłaństwo Chrystusa. Inne zapowiedzi wypełniły już swoją misję.
Słowo Życia - luty 2024
Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: „Chcę, bądź oczyszczony!" (Mk 1,40-42)
Trędowaty to człowiek, który nie potrafi sam siebie zaakceptować i źle czuje się we własnej skórze. W czasach Jezusa trędowaci musieli mieszkać w oddzielnych wioskach. Jest to również wymowny obraz dla nas: kto nie potrafi zaakceptować sam siebie, czuje się nieakceptowany przez innych. Każde słowo i każde spojrzenie interpretuje jako wyraz odrzucenia i w konsekwencji uznaje się za wykluczonego z ludzkiej społeczności. Trędowaty z Ewangelii podchodzi do Jezusa i prosi Go o uzdrowienie.
Lapidarność stylu - III Niedziela zwykła
Jon 3, 1–5.10. Cytowana w pierwszym czytaniu na dziś księga Jonasza, nie tyle jest zapisem ścisłej historii, co moralitetem. To nie znaczy, że autor zwoju lekceważy historię. Nie, wszystko dzieje się w realnym świecie. Niniwa rzeczywiście istniała. Leżała na terenie dzisiejszego Iraku. W VII wieku zaś była stolicą wielkiego imperium, nazywanego Asyrią, które zostało zaatakowane i zburzone w 612 roku przed Chrystusem, przez Babilonię i Medię. Jonasz jest jednak świadkiem faktu, który przekracza historię.
Moralitet głosi, że Bóg uratuje z odmętów historii każdego, kto zwróci się do Niego w pokorze.
O przywracaniu sprawiedliwości - Niedziela Chrztu Pańskiego
Iz 55, 1–11. Specjaliści od Słowa Bożego uczą, że tekst z księgi Izajasza, przepisany w liturgii na tegoroczną niedzielę Chrztu Pana w Jordanie, jest wielkim finałem tekstu, sumą wniosków, nawiązujących aż do poruszających pieśni Sługi Jahwe. Prorok kończy tym samym księgę pocieszenia. To znacząca część całej profesji Izajasza. Pan powróci tu do myśli o Przymierzu, wielokrotnie naruszanym przez nieposłuszeństwo, podejrzliwość czy przewrotność człowieka. Bóg nigdy tak nie postępował wobec żadnego z ludzi. Cierpiał niewdzięczność ale zachowywał się wiernie. Dlaczego?
Pan i Stwórca jest pewien, że osobę ludzką ostatecznie można odzyskać z odmętów istnienia.
Uroczystość Objawienia Pańskiego
Iz 60, 1-6. Uroczystość epifanii Chrystusa, czyli Objawienia Pańskiego, jest jednym najważniejszych świąt wiary chrześcijańskiej. Ma bardzo starożytny charakter. W wielu miejscach i regionach Kościoła, objawienie się Boga ludziom w Chrystusie, obchodzono w liturgii wcześniej od celebracji innych prawd wiary. Medytację Bożego Słowa otwiera dziś trzecia część proroctwa Izajasza. Oczywiście, gdyż powaga obchodu musi być wsparta bardzo mocnym fragmentem Pisma świętego. Tekst ma charakter apokaliptyczny. Tak stanie się na końcu czasów. Tymi wydarzeniami zakończy się historia świata.
