Nawigacja strony
Myśl dnia - MIŁOSIERDZIE
Słowo Życia
Trzeba… weselić się i cieszyć…
Kto ma serce zestrojone z Bogiem, kiedy widzi skruchę danej osoby, niezależnie od tego, jak ciężkie byłyby jej błędy, raduje się z niej. Nie skupia się na błędach, nie wytyka palcem zła, ale raduje się z dobra, gdyż dobro drugiego jest także moim!
Na co czekam?
Można by powiedzieć, że człowiek żyje, dopóki czeka, dopóki w jego sercu żyje nadzieja. I po jego oczekiwaniach rozpoznaje się człowieka: naszą „postawę” moralną i duchową można zmierzyć tym, na co czekamy, w czym pokładamy nadzieję. A zatem każdy z nas może zadać sobie pytanie, zwłaszcza w tym okresie, który przygotowuje nas do Bożego Narodzenia: a ja na co czekam? Na co, w tym okresie swego życia, czeka moje serce?
SZKOŁA POKORY - 18 dzień - 11 grudnia
MOJE ŻYCIE PRZEMIJA, JESTEM JAK POPIÓŁ I DYM,
A JEDNAK JEST JESZCZE WE MNIE TYLE PYCHY I ZAROZUMIAŁOŚCI.
Pokora to prawda. Prawda o darach, które otrzymaliśmy, ale też dostrzeżenie wad, słabości, które są w nas.
Pokora prowadzi do przemiany słabości w cnoty.
SZKOŁA POKORY - 17dzień - 10 grudnia
JAK OŚMIELASZ SIĘ LICZYĆ NA SIEBIE,
SKORO WSZYSTKO OTRZYMAŁEŚ JAKO DAR OD BOGA?
Często przyzwyczajamy się do tego, co mamy, co umiemy… Wydaje się nam, że to nasze dzieło i przywłaszczamy sobie Boże dary, zamiast oddać chwałę Bogu. „Co masz, czego byś nie otrzymał” a skoro otrzymałeś, dlaczego się chełpisz?(1Kor 4, 7).
SZKOŁA POKORY - 16 dzień - 9 grudnia
KAŻDE DOBRO W TOBIE TO DAR BOGA.
"Wszystko to, co posiadasz, jest darem otrzymanym dzięki łasce Bożej, bez której nie możemy żyć ani działać. Świadomość tak wielkiej dobroci Boga wyzwala ogromną wdzięczność, będącą prawdziwym owocem pokory."
Skupienie weekendowe 15-17 grudnia
Zapraszamy serdecznie do Miasteczka Krwi Chrystusa na skupienie:
"Mistyka codzienności. W domu Józefa i Maryi."
SZKOŁA POKORY - 15 dzień - 8 grudnia
OWOCNE DĄŻENIE DO POKORY TO ROZWAŻANIE
WŁASNEJ MAŁOŚCI W ŚWIETLE WIELKOŚCI BOGA.
Jesteśmy mali i słabi, ale mamy wielkiego Boga. Jesteśmy grzeszni i upadający, ale Bóg nam przebacza i pomaga ciągle zaczynać od nowa.Bóg, który umiłował świat, niesamowicie nas obdarował. Czy dostrzegasz dary, które od Niego dostałeś?
O rosnącej sile Ewangelii - II Niedziela Adwentu
• Iz 40, 1–5.9-11. Liturgiczny okres Adwentu napełnia ludzkiego ducha otuchą i podtrzymuje pośród trudności. Zapowiada się w nim bowiem z mocą, że Bóg jest zawsze blisko i że kiedyś nadejdzie epoka powszechnego ładu, pojednania, pokoju. Naprawdę nie oddala się dzień zdjęcia brzemienia z ramion udręczonej ludzkości. W kolejną z niedziel Adwentu, Matka Kościół w pierwszym czytaniu, pozostawia do medytacji tekst z czterdziestego rozdziału księgi proroka Izajasza. Od tego momentu jednocześnie, w wybitnym dziele starotestamentalnego profety, rozpoczyna się passus, nazwany przez biblistów wielką księgą pocieszenia.
SZKOŁA POKORY - 14 dzień - 7 grudnia
UPOKORZENIE JEST BARDZO CIĘŻKIE DLA TEGO,KTO NIE CHCE PAMIĘTAĆ O SWOJEJ NICOŚCI.
Jesteśmy bardzo biedni, gdy skupiamy się jedynie na sobie.
Św. Augustyn mówił: "Niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu" Nasze serce pragnie dążyć do tego, co Boskie. Musimy jedynie mu na to pozwolić. A czego pragnie Twoje serce?
Z mroku ku Słońcu
Zaufać Maryi, oddać Jej siebie, jak dziecko, nigdy nie odwrócić się od Niej plecami, choćby ta wierność wiele kosztowała... Wtedy zrozumiesz sens Adwentu, sens wstawania przed świtem w grudniowe noce, by zdążyć na roraty, by razem z Maryją powitać wschodzące słońce. To jest Jej dziejowa rola: prowadzić z mroku ku Słońcu, ukazywać Światłość Świata.
D. Piekarz, Odpowiedzieć na miłość, str.13.
